ارزش گذاری اقتصادی تفرجگاه جنگلی حسن‏گاویار شهرستان نورآباد با استفاده از دو روش ارزش گذاری مشروط (c.v.m) و هزینه سفر فردی (i.t.c.m)

اقتصاددانان عرصه منابع‏طبیعی در سال‏های اخیر به ارزش‏گذاری منابع‏طبیعی و سنجش نقش آن در تأمین رفاه انسان پرداخته‏اند و پیشرفت قابل توجهی در زمینه ارزش‏گذاری خدمات محیط‏زیستی و بوم‏شناختی اکوسیستم‏ها به دست آورده‏اند. برآورد ارزش اقتصادی این خدمات با معیارهای عادی بسیار دشوار بوده و عمدتاً با لحاظ نمودن برخی از شاخص‏ها انجام می‏شود. لذا در این بررسی تفرجگاه جنگلی حسن‏گاویار شهرستان نورآباد واقع در جنوب‏غربی این شهر که ارائه کننده سطحی از خدمات کیفی محسوب می‏گردد، مورد بررسی قرار گرفت. هدف از اجرای این مطالعه برآورد ارزش تفریحی منطقه جنگلی حسن‏گاویار شهرستان نورآباد با استفاده از دو روش ارزش‏گذاری مشروط و روش هزینه ‏سفر ‏فردی است. داده‏های مورد نیاز در این مطالعه در پاسخ به پرسشنامه تهیه‏ شده برای این منظور که بین 102 نفر از بازدیدکنندگان توزیع شد، به‏دست آمد. در روش ارزش‏گذاری مشروط جهت برآورد تمایل به پرداخت افراد، از مدل لوجیت بر مبنای روش حداکثر درست‏نمائی استفاده شد. در روش هزینه ‏سفر، تابع تولید سفر با فرم‏های تابعی خطی، لگاریتمی، خطی- لگاریتمی، لگاریتمی- لگاریتمی برآورد و از بین آنها براساس معیارهای اقتصادسنجی، فرم تابعی خطی انتخاب شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری (5 درصد خطا) بین دو روش استفاده شده در این مطالعه وجود دارد. علاوه بر این استفاده از روش ارزش‏گذاری مشروط بدلیل نتایج منطقی‏تر و بهتر برای مطالعات مشابه پیشنهاد می‏شود. نتایج حاصل از این مطالعه می‏تواند در تعیین قیمت‏های ورودی مناسب مورد استفاده قرار گیرد. از آنجا که ارزش تفریحی فوق، مقدار قابل توجهی می‏باشد، لزوم حفاظت، توسعه و بهبود کیفیت و امکانات پارک آشکار می‏شود.